Ik verbaas me erover hoe snel een stemmingswisseling kan gaan. Voel ik me de ene dag nog prima, word ik de volgende dag beroerd wakker. Ik weet dan dat er een moeilijke periode aan zit te komen. Toch zijn er al subtiele voortekenen, die ik heel moeilijk vind om te herkennen. Ik stoei hier al meer dan 30 jaar mee. Ik wil ze ook niet zien, want ik wil niet dat ik me slechter ga voelen. Dat maakt het extra lastig. Subtiele signalen zijn bijvoorbeeld dat ik wat stiller word. Minder aanwezig ben in een gesprek. Ik ben er wel, maar er niet echt bij. Meer in mijn eigen gedachten, die niet zo positief zijn. Ik word wat minder zekerder over mezelf, zoekt iets minder contact dan anders, maar heel subtiel allemaal. Negatieve gedachten worden langzaam sterker. Of als het juist te goed met mij gaat, wordt ik juist iets drukker, meer aanwezig in een gesprek. Meer naar de voorgrond, heb een sterke mening en voel me ook krachtig. Omdat dit juist prettig voelt is het zo verrekte lastig om mijn vinger hier op te leggen. Dit is echt oefenen, heel alert en bewust zijn van mijn eigen gedrag.